Jak dobrze podlewać?
Napisane: 23 lip 2014, o 23:05Witajcie,
Tym razem chciałbym się z Wami podzielić swoimi obserwacjami na temat podlewania w warunkach domowych (parapetowych).
Z uwagi na ograniczoną ilość miejsca oraz dużą ilość krzaków w tym sezonie większość papryczek trzymam w przyciętych butelkach PET, takich zwykłych po wodzie i napojach (tak, wiem że są przezroczyste i słońce świeci, tam gdzie nie powinno, ale o tym kiedy indziej).
Otóż właśnie dzięki temu, że pojemniki te są przezroczyste dobrze widać nie tylko stopień ukorzenienia się roślinek, ale także i poziom wilgoci - ziemia sucha jest wyraźnie jaśniejsza od wilgotnej, a granica wilgotności jest bardzo wyraźna.
Podlewając papryczki od góry zauważyłem, że z czasem ziemia się zbija, a przesuszona jej wierzchnia warstwa słabo wchłania wodę przejawiając właściwości hydrofobowe - dodam, że jako podłoża używam gotowej uniwersalnej mieszanki na bazie torfu odkwaszonego z dodatkami, która wysuszona bardzo ciężko łapie wodę.
Wtedy też na kilku roślinkach pojawiły się nasilające się objawy więdnięcia liści spowodowane zbyt małą ilością wody w glebie i jednocześnie żółknięcia oraz odpadanie dolnych liści wskazujących na przelanie.
Długo nie mogłem zrozumieć czemu tak się dzieje, aż zupełnie przypadkiem zrobiłem zdjęcie (z lampą błyskową) i wszystko stało się jasne.
Otóż podlewając od góry, woda zatrzymywała się na zbitej wierzchniej warstwie wnikając zaledwie na 1-2 cm wgłąb, niżej było sucho. Z suchej ziemi tworzyła się warstwa izolacyjna, która utrzymywała mokry "korek" ponad poziomem rozwiniętych korzeni odcinając je nie tylko od dostępu do wody i ściśle z nią związanych składników mineralnych, ale dodatkowo i od powietrza. Patrząc z góry, ziemia wyglądała na dobrze podlaną i mokrą, a w istocie taką nie była.
Rozwiązaniem problemu okazało się delikatne ściskanie butelki raz na kilka dni, tak by jej ścianki "odkleiły" się od przylegającej do niej ściśle ziemi, w wyniku czego powstawała tam niewielka szczelina biegnąca do samego dna, sprawnie i szybko odprowadzająca wlewaną wodę na całej wysokości substratu od góry do samego dołu. Szybkie docieranie wody w średnie i niższe rejony ziemi zapewnia jej stałą równomierną wilgotność i zapobiega przesuszeniu się w niższych jej warstwach przez wysysające wodę korzenie. Bardziej obfite podlanie nie powoduje wówczas powstania zatoru tuż przy samej powierzchni, ale rozprowadzenie i wniknięcie wody wgłąb do całej objętości wilgotnego, a więc dobrze przepuszczalnego podłoża, a następnie podniesienie się poziomu wilgoci "od dołu" za sprawą parowania oraz napięcia powierzchniowego (efekt kapilarny).
Dlatego tak ważne jest by nie doprowadzać do przesuszenia podłoża oraz umiejętnie podlewać roślinę upewniając się, że woda trafia do całej objętości ziemi, a nie tylko na jej powierzchnię.
Tym razem chciałbym się z Wami podzielić swoimi obserwacjami na temat podlewania w warunkach domowych (parapetowych).
Z uwagi na ograniczoną ilość miejsca oraz dużą ilość krzaków w tym sezonie większość papryczek trzymam w przyciętych butelkach PET, takich zwykłych po wodzie i napojach (tak, wiem że są przezroczyste i słońce świeci, tam gdzie nie powinno, ale o tym kiedy indziej).
Otóż właśnie dzięki temu, że pojemniki te są przezroczyste dobrze widać nie tylko stopień ukorzenienia się roślinek, ale także i poziom wilgoci - ziemia sucha jest wyraźnie jaśniejsza od wilgotnej, a granica wilgotności jest bardzo wyraźna.
Podlewając papryczki od góry zauważyłem, że z czasem ziemia się zbija, a przesuszona jej wierzchnia warstwa słabo wchłania wodę przejawiając właściwości hydrofobowe - dodam, że jako podłoża używam gotowej uniwersalnej mieszanki na bazie torfu odkwaszonego z dodatkami, która wysuszona bardzo ciężko łapie wodę.
Wtedy też na kilku roślinkach pojawiły się nasilające się objawy więdnięcia liści spowodowane zbyt małą ilością wody w glebie i jednocześnie żółknięcia oraz odpadanie dolnych liści wskazujących na przelanie.
Długo nie mogłem zrozumieć czemu tak się dzieje, aż zupełnie przypadkiem zrobiłem zdjęcie (z lampą błyskową) i wszystko stało się jasne.
Otóż podlewając od góry, woda zatrzymywała się na zbitej wierzchniej warstwie wnikając zaledwie na 1-2 cm wgłąb, niżej było sucho. Z suchej ziemi tworzyła się warstwa izolacyjna, która utrzymywała mokry "korek" ponad poziomem rozwiniętych korzeni odcinając je nie tylko od dostępu do wody i ściśle z nią związanych składników mineralnych, ale dodatkowo i od powietrza. Patrząc z góry, ziemia wyglądała na dobrze podlaną i mokrą, a w istocie taką nie była.
Rozwiązaniem problemu okazało się delikatne ściskanie butelki raz na kilka dni, tak by jej ścianki "odkleiły" się od przylegającej do niej ściśle ziemi, w wyniku czego powstawała tam niewielka szczelina biegnąca do samego dna, sprawnie i szybko odprowadzająca wlewaną wodę na całej wysokości substratu od góry do samego dołu. Szybkie docieranie wody w średnie i niższe rejony ziemi zapewnia jej stałą równomierną wilgotność i zapobiega przesuszeniu się w niższych jej warstwach przez wysysające wodę korzenie. Bardziej obfite podlanie nie powoduje wówczas powstania zatoru tuż przy samej powierzchni, ale rozprowadzenie i wniknięcie wody wgłąb do całej objętości wilgotnego, a więc dobrze przepuszczalnego podłoża, a następnie podniesienie się poziomu wilgoci "od dołu" za sprawą parowania oraz napięcia powierzchniowego (efekt kapilarny).
Dlatego tak ważne jest by nie doprowadzać do przesuszenia podłoża oraz umiejętnie podlewać roślinę upewniając się, że woda trafia do całej objętości ziemi, a nie tylko na jej powierzchnię.
. Jeśli chodzi o mnie, to sam często lekko "zduszam" doniczki.
