Zgnilizna twardzikowa/ Podstawy pędów papryki
Napisane: 7 maja 2011, o 10:27Zgnilizna twardzikowa (Sclerotinia sclerotiorum)
Choroba ta jest dość pospolita i dobrze znana producentom papryki. Jednakże gospodarcze znaczenie zgnilizny twardzikowej w uprawie papryki generalnie jest niewielkie, gdyż
porażenie zwykle ogranicza się do pojedynczych roślin. Grzyb poraża nadziemne części rośliny – łodygi, pędy i owoce. Infekcji sprzyja wysoka wilgotność powietrza (90-100%) oraz znaczne wahania temperatury. Na zaatakowanych organach początkowo powstają wodniste plamy, szybko pokrywające się białym, watowatym nalotem grzybni, w której z czasem tworzą się czarne, nieregularne przetrwalniki grzyba o długości do 10 mm, tzw. sklerocja. Powyżej miejsca porażenia rośliny dość szybko zamierają. Sklerocja dostają się do gleby, gdzie zachowują żywotność przez wiele lat i stanowią pierwotne źródło infekcji w kolejnych cyklach uprawy. Infekcja młodych roślin może nastąpić bezpośrednio od gleby poprzez wyrastające ze sklerocjów strzępki grzybni, natomiast starsze rośliny porażane są przez zarodniki workowe, rozsiewane z tworzących się na powierzchni gleby lejkowatych, żółtawych owocników grzyba (apotecja), średnicy 4- 6 mm. Apotecja wyrastają tylko ze sklerocjów znajdujących się w wierzchniej warstwie gleby, nie głębiej niż 8 cm.
Profilaktyka i zwalczanie
Po zakończeniu uprawy wskazana jest głęboka orka w celu przemieszczenia sklerocjów do głębszych warstw gleby. W przypadku masowego porażenia roślin, przed kolejną uprawą należy przeprowadzić chemiczną dezynfekcję gleby. Grzyba wywołującego chorobę można zwalczać także biologicznie stosując biopreparaty zawierające pasożytniczego grzyba Coniothyrium minitans na kilka tygodni przed sadzeniem roślin i wymieszaniu ich z glebą na głębokość 10 cm. Bezpośrednie zwalczanie tej choroby polega na opryskiwaniu roślin fungicydami w okresach dużego zagrożenia lub po zauważeniu na pojedynczych roślinach
pierwszych objawów.
Zgnilizna podstawy pędów papryki (Phytophthora capsici)
Patogen ten poraża wszystkie części rośliny (liście, łodygi, owoce i korzenie), a w okresie produkcji rozsady powoduje zgorzele siewek. Na miejscu stałej uprawy porażeniu najczęściej ulega łodyga tuż przy powierzchni gleby, w wyniku czego tworzy się początkowo wodnisty, ciemnozielony pierścień zgorzeli okalający podstawę łodygi. Porażone miejsce z czasem brązowieje i wysycha, a rośliny stopniowo zamierają. Porażone owoce gniją i ulegają mumifikacji lecz nie opadają z rośliny. Chorobie sprzyja wysoka wilgotność powietrza.
Źróło: Metodyka integrowanej produkcji papryki Lipiec 2005 strona
Choroba ta jest dość pospolita i dobrze znana producentom papryki. Jednakże gospodarcze znaczenie zgnilizny twardzikowej w uprawie papryki generalnie jest niewielkie, gdyż
porażenie zwykle ogranicza się do pojedynczych roślin. Grzyb poraża nadziemne części rośliny – łodygi, pędy i owoce. Infekcji sprzyja wysoka wilgotność powietrza (90-100%) oraz znaczne wahania temperatury. Na zaatakowanych organach początkowo powstają wodniste plamy, szybko pokrywające się białym, watowatym nalotem grzybni, w której z czasem tworzą się czarne, nieregularne przetrwalniki grzyba o długości do 10 mm, tzw. sklerocja. Powyżej miejsca porażenia rośliny dość szybko zamierają. Sklerocja dostają się do gleby, gdzie zachowują żywotność przez wiele lat i stanowią pierwotne źródło infekcji w kolejnych cyklach uprawy. Infekcja młodych roślin może nastąpić bezpośrednio od gleby poprzez wyrastające ze sklerocjów strzępki grzybni, natomiast starsze rośliny porażane są przez zarodniki workowe, rozsiewane z tworzących się na powierzchni gleby lejkowatych, żółtawych owocników grzyba (apotecja), średnicy 4- 6 mm. Apotecja wyrastają tylko ze sklerocjów znajdujących się w wierzchniej warstwie gleby, nie głębiej niż 8 cm.
Profilaktyka i zwalczanie
Po zakończeniu uprawy wskazana jest głęboka orka w celu przemieszczenia sklerocjów do głębszych warstw gleby. W przypadku masowego porażenia roślin, przed kolejną uprawą należy przeprowadzić chemiczną dezynfekcję gleby. Grzyba wywołującego chorobę można zwalczać także biologicznie stosując biopreparaty zawierające pasożytniczego grzyba Coniothyrium minitans na kilka tygodni przed sadzeniem roślin i wymieszaniu ich z glebą na głębokość 10 cm. Bezpośrednie zwalczanie tej choroby polega na opryskiwaniu roślin fungicydami w okresach dużego zagrożenia lub po zauważeniu na pojedynczych roślinach
pierwszych objawów.
Zgnilizna podstawy pędów papryki (Phytophthora capsici)
Patogen ten poraża wszystkie części rośliny (liście, łodygi, owoce i korzenie), a w okresie produkcji rozsady powoduje zgorzele siewek. Na miejscu stałej uprawy porażeniu najczęściej ulega łodyga tuż przy powierzchni gleby, w wyniku czego tworzy się początkowo wodnisty, ciemnozielony pierścień zgorzeli okalający podstawę łodygi. Porażone miejsce z czasem brązowieje i wysycha, a rośliny stopniowo zamierają. Porażone owoce gniją i ulegają mumifikacji lecz nie opadają z rośliny. Chorobie sprzyja wysoka wilgotność powietrza.
Źróło: Metodyka integrowanej produkcji papryki Lipiec 2005 strona