Do produkcji rozsady papryki służy torf wysoki, drobne włókno lub pył kokosowy i wełna mineralna. Możliwe jest również wyprodukowanie kostek (prasowanych pod ciśnieniem) z
odkażonej mieszanki ziemi kompostowej z gliną, piaskiem lub obornikiem. Skład musi być tak dobrany, aby jego porowatość ogólna wynosiła ok. 80 %, a polowa pojemność wodna ok. 70%.
W szklarniach i tunelach foliowych paprykę najlepiej jest uprawiać w zmniejszonych ilościach podłoża organicznego. Mogą to być pierścienie z substratem torfowym lub torfowokorowym o pojemności 7 dcm3, worki uprawowe z substratem torfowym, sieczką słomianą lub jej mieszankami z korą czy trocinami, baloty słomy, a w najlepiej wyposażonych obiektach - wełna mineralna jedno- lub dwucyklowa. Takie same podłoża (z wyjątkiem wełny mineralnej) z powodzeniem mogą być używane w wysokich tunelach ogrzewanych inie ogrzewanych. W Polsce największy areał zajmują uprawy w nieogrzewanych tunelach foliowych w podłożu glebowym. Należy jednak wziąć pod uwagę, że odizolowanie korzeni papryki od gleby zmniejsza ryzyko porażenia chorobami od glebowymi, zwłaszcza w kilkuletniej uprawie na tym samym stanowisku. W tunelach igołomskich paprykę uprawia się w glebie lub w workach uprawowych z substratem.
Źróło: Metodyka integrowanej produkcji papryki Lipiec 2005 strona